علل مرگ و میر نوزادان بستری شده در بیمارستان شهدای تجریش در سال های ۱۳۸۳ الی ۱۳۸۶

سابقه و هدف: مرگ و میر نوزادان یکی از شاخص های اصلی در سیستم های مراقبت بهداشتی است. 60% از مرگ و میر این گروه سنی مربوط به نوزادان نارس می باشد. با اینکه مرگ و میر نوزادان نارس در سال های اخیر کاهش یافته است، ولی همچنان به عنوان یک معضل بهداشتی در جوامع و همچنین در مدیریت سلامت مطرح است. در این مطالعه، علل مرگ نوزادان در مقطع زمانی سه ساله در بیمارستان شهدای تجریش بررسی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه در قالب routine database study و با استفاده از داده های ثبت شده در پرونده های بالینی نوزادان با سن کمتر از 30 روز که از سال 1383 الی 1386 در بیمارستان شهدای تجریش بستری و فوت شده بودند، انجام گرفته است. به منظور انجام مطالعه، پرونده بالینی تمام نوزادان نارس فوت شده در دوره زمانی یاد شده استخراج گردید. برای نشان دادن اطلاعات از نسبت (proportion) و میرایی تناسبی (proportionate mortality) استفاده شد. یافته ها: از کل نوزادان بستری در این مرکز، 60 نوزاد در مقطع زمانی یادشده فوت نموده اند که 44% آنها مؤنث، 55% مذکر و وضیعت جنسی 1% نامشخص بود. 59% نوزادان، حاصل سزارین و 41% حاصل زایمان طبیعی بوده اند. 63% نوزادان آپگار کمتر از 7 داشتند. 27% از نوزادان، وزن کمتر از 1000 گرم،50% وزن 1499-1000 گرم، 8% وزن 1999-1500 گرم، 8% وزن 2499–2000 گرم و 5% بیش از 2500 گرم وزن داشتند. سن حاملگی بیشتر موارد فوت شده، مربوط به نوزادان 28 الی 31 هفته بود. 24% آنها در همین مرکز متولد شده و 76% از سایر مراکز اعزام شده بودند. بیشترین علت مرگ نوزادان مربوط به سندرم دیسترس تنفسی و پس از آن به ترتیب سپسیس، ناهنجاری های مادرزادی، آسفیکسی، اختلالات متابولیک، خونریزی ریوی و انتروکولیت نکروزان بوده است. در82% موارد مرگ بین ساعات 12 نیمه شب تا 6 صبح رخ داده است. نتیجه گیری: با توجه به بیشتربودن موارد مرگ نوزادان در ساعات نیمه شب و همچنین در موارد با زایمان های سزارین، به منظور بررسی ارتباط احتمالی بین موارد فوق الذکر و مرگ نوزادان، مطالعات تکمیلی و با استفاده از نمونه های بیشتر پیشنهاد می شود. با توجه به میزان وقوع بیشتر مرگ نوزادان در ساعات نیمه شب، مراقبت های بیشتر پرستاری (افزایش نیروهای پرستاری شب کار) ضروری می نماید. با توجه به کاهش میزان مرگ در زایمان های واژینال و تأثیر آن بر بقای نوزادان، پرهیز از زایمان های سزارین بی مورد را می توان مورد تأکید قرار داد